Choroba najczęściej rozwija się podczas pierwszych dni nieśności stada na fermie. Najbardziej podatne są ptaki o brązowym upierzeniu. Sprzyjające warunki rozwoju choroby to brak higieny i dezynfekcji kurnika, stres i utrzymywanie kur w systemie klatkowym.
Nioski zarażają się tyfusem poprzez kał, wodę, paszę, kurz, środki transportu, sprzęt i pracowników fermy. Bezpośrednio bakterie wnikają poprzez układ pokarmowy lub oddechowy.
Zmniejsza się pobranie paszy, pióra stają się nastroszone, nioski są osowiałe, dzwonki i grzebień są zasinione. Obserwuje się znoszenie jaj bezskorupowych lub z zakrwawioną skorupą, obniżenie nieśności i zielonkawą biegunkę.
Śmiertelność w stadzie dochodzi do 10-15%. Po rozpoczęciu leczenia chemioterapeutykami liczba upadków maleje, ale terapia nie jest w pełni skuteczna i po kilku tygodniach może nastąpić nawrót. Zapobiegać chorobie można poprzez stosowanie się do zasad higieny i częstej dezynfekcji.